ეს უკვე მეექვსე ღერია ზედიზედ და ისევ ვიშორებ თავხედ ცრემლს თვალიდან... ,,ცუდად მოგექეცი” – გამოვცრი კბილებში კვლავ მოვსვავ ბრენდის და დავისხამ თავიდან...
გულს კვლავ სინანული მიღრღნის და ვერ ძღება, ფიქრი ვერაგულად მიკორტნის საფეთქელს, მზერა მოვაცილე წვიმიან ღამეს და ეს ღერიც სიბრაზით ჩავაწვი საფერფლეს.
შენ მაშინ მარგუნე სიმწრის სინანული, რომელსაც ჩემივე სასჯელად ვინახავ, როდესაც ცრემლიანს გითხარი ,,მშვიდობით” შენ კი მიპასუხე - ,,მე მაინც მიყვარხარ!”
