იცვლებიან ადამიანებიც იცვლება დროც.. ვკარგავთ მეგობრებს და ვიძენთ ახალებს.. მაგრამ ეს ახლები ძველებს ვერ ცვლიან ადამიანი მართლაც ხომ ინდივიდაა.. ორი ერთნაირი არ არსებობს. ისინი ერთნაირად არ ფიქრობენ ერთნაირად არ აზროვნებენ უნდათ რომ ერთნაირები იყვნენ მაგრამ არ არიან, ცდილობენ მიბაძონ ერთმანეთს მაგრამ არა... დღეს მე დავკარგეე მეგობარი და სწორედ ამიტომ დავიწყე ამ ინდივიდებზე ლაპარაკი, ის მართლაც რომ ინდვიდი იყოო, შეუცვლელი, სევდიანი, მხიარული, მოსიყავრულე, უგულო და საერთოდ ყველაა გრძნობას მოიცავდაა მისი ადამიანობაა. ხანდახან ანგელოზამ მომევლინებოდა ხან კი ... სულ ჩემი აზრის საწინააღმდეგოს ფიქრობდაა და მეც სულ მისი აზრის მჯერობაა ის ხომ ესეთი ამოუცნობიი იყოო. მეხმარებოდა მაშინ როცა მე დახმარება მჭირდებოდა, ვუყვარდიი მაშინ როცა სიყვარული მჭირდებოდა, ვეზიზღებოდიი მაშინ როცა მართლა სიძულვილის ღირსი ვიყავიი... მაგრამ ერთ დღეს აგმოჩნდა რომ ორივეს ბევრი? შეცდომა გვქონდაა დაშვებული? ისეთი რომელის გამოსწორებაც შეუძლებელი იყოო... დიდი შანსიაა ეხლა ის ამას კითხულობდეს და თუ კითხულობს უეჭველად მიხვდებაა ვინც ვარ და გულში იტყვის მე შენ სადღაც შორს მაინც მიყვარხარ!!!
