მე ვიყავი შენთან: ახლოს,
შენ მივლიდი როგორც ხიდი,
სხვას ხედავდი შენ ამ დროს,
მე კი ამ დროს შენთვის ვიბრძვი,
მე ვიყავი შენთან: თოვლი,
და ზამთარის ყოველი-დღე,
შენი გული ჩემთან მოდის,
აი ამ დროს გამოდის მზე,
მე ვიყავი შენთან: ცრემლი,
მოწმენდაც რომ სცადა ბევრმა,
ვერას გახდა ცრემლთან ბევრი,
ის მოგწმინდა ალბათ ერთმა,
მე ვიყავი შენთან: წვიმა,
სახეზე რომ მალავდა ცრემლს,
შენს სხეულზე წვეთიც მივა,
და შენ ამ დროს გაუსვამ ხელს,
მე ვიყავი შენთან: სახლი,
შენს მახლობლად ობოლი ხე,
შენს დიდ სახლში ყველა კარი,
სადაც მალე მთავრდება დღე,
მე ვიყავი შენთან: მთვარე,
რომელთანაც ამბობ სურვილს,
მეძახოდი ხშირად დამღლელს,
ტკივილს ყვები მაინც მუდმივს,
მე ვიყავი შენთან: გრძნობა,
და მას წვავდა დიდი ცეცხლი,
ვიღვრებოდი ცრემლად, ოფლად,
ბოლოს მაინც ვრჩები ფერფლი,
მე ვიყავი შენთან: თბილი,
გრძნობებს ვღვრიდი შენთვის,
შენ ყოველთვის ისევ ცივი,
არ გეცალა მაინც ჩემთვის,
მე ვიყავი შენთან: თარო,
რომელზეც დევს ბევრი წიგნი,
სჯობს მე წერა დავამთავრო,
სტროფებსაც კი ვეღარ ვითვლი ... (მე არაფერი ვყოფილვარ შენთვის, მე ხომ სრულიად არავინ ვარ!)