ასე მგონია, ვიღაცა უნდა შემხვდეს. - ვინ უნდა შეგხვდეს? - რა ვიცი. - მაშ, რატომ გგონია? - იცი, მე ის მიყვარდა. - როდის? - ეგ არ ვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინათ. - მაინც? - მანამ დავიბადებოდი. - ვერ გავიგე. - შეიძლება მაშინ დაბადებულიც ვიყავი, მაგრამ სხვაგან. მე იქ მიყვარდა და ეხლაც სულ იმას ვეძებ. - რომ არ შეგხვდეს? - ეგეც შეიძლება. - უცოლო ხომ არ დაბერდები, მოიყვანე ვინმე. - ვინ? - რა ვიცი, ვინმე. - არა, არა, ეგრე როგორ მოვიყვანო. - ის რომ არ შეგხვდეს? - ხომ მიყვარს? - ეგეთი სიყვარული არ გამიგონია, არ იცნობ, არ გინახავს და გიყვარს. - ჰო, მიყვარს. - იქნებ არ გიყვარს? - მაშ, რატომ მგონია, რომ უნდა შემხვდეს? - იქნებ სიზმარში ნახე. - არა, სხვაგან ვნახე სადღაც. - გარეგნობა გახსოვს, როგორი აქვს? - არა, არ მახსოვს. - მაშ, როგორ უნდა იცნო, რომ შეგხცდეს? - ვიცნობ. ვიცი, რომ ვიცნობ. არ შეიძლება რომ არ ვიცნო. * * *
- არ შეგხვდა? - არა, არ შემხვდა. - მერე? - რა მერე? - არ მოიყვანე ცოლი? - არა. - კიდევ იმას ელოდები? - ჰო. - რამდენი წლის ხარ? - სამოცდაექვსის. - კიდევ გიყვარს? - კიდევ. - იქნებ შეგხვდა და ვერ იცანი! - ჰა?!
