ფიქრები იბრძვიან, აღწევენ გულიდან, გონებას იპყრობენ გზები… შენი სიფაქიზე, ჩემი ცელქობები, გიჟური მყვირალა ხმები.…
რამდენჯერ უაზროდ გულები გვტკენია, ჩხუბსაც ვერ დაარქმევ მაგას,… მერე ისევ ისე ერთად გვიცელქია, არ შეგვიმჩნევია დაღლა.… დრომ არ შეგვიბრალა, დრო სულ არ ჩერდება, ახლაც ისევ-ისე მიდის.. მიჰქრის, მიაბოტებს და თან გვერეკება, თავისი სასტიკი ხელით.…
მე კი უკან ვრჩები, უკან ვიხედები და წინ აღარ მიშვებს გული. დასატოვებლად აღარ მემეტება, ბავშვობის ჩვენი წლები..
ოდნავ მეღიმება, ახლა მეცინება, გული გამალებით მიცემს.. როგორც ნაწვიმარ ცაზე მზის სხივები, ფიქრები ასწრებენ ფიქრებს.…
არ დამთავრებულა ჩვენი გიჟობები! მე კვლავ ბავშვობაში ვრჩები! ლამაზ ყვავილებთან, ფერად ოცნებებთან, შენც გეპატიჟები, რჩები?!.
