სახლში მარტო დღეს პირველად ვრჩები სამი დღით იმედია სულები არ შემაშინებენ ახლა ნელნელა მივხვდი რომ გავიზარდე... მათემატიკა მაქ სასწავლი მე კი აქ ვარ და ამას ვწერ მაგრამ რა ვქნა ეს საიტი ნარკოტიკივითაა თუ მიყევი და გემო გაუსინჯე თავს ვეღარ ანებებ...
მინდა სიახლეს რომ გახსნით იმედები არ გაგიცრუვდეთ რა დავწერო ეგეთი ??
დღეს ერთმა მითხრა ნამდვილი ფერია ხარო და მერე დავფიქრდი... მოდი დედამიწის ფერიებზე ვილაპარაკოთ(გთხოვთ ამ თემას ბავშვურად ნუ შეხედავთ) რომლებიც ცხოვრებაში არ არსებობენ ფერიას ადამიანს ეძახიან როცა უყვართ მე ფერიას ანგელოზთან ვაიგივებ... ეს ჩემი ლექსია...
ჩემო ფერია
დღეს ცის კაბადონს ლურჯი ფერი აქვს და მეც მიყვარხარ ჩემო ფერია ეს გული მხოლოდ,მხოლოდ შენია და ეს ცხოვრებაც მშვენიერია
ცაზე ვარსკვლავი მართლაც ბევრია იცოდე ყველა მხოლოდ შენია სულ ყველას შენი თვალის ფერი აქვს ძლიერ მიყვარხარ ჩემო ფერია .[/size]
აი ვიკიპედია რას გვეუბნება ფერიაზე..:ფერია არის მითოლოგიური არსება, რომელიც სულის ტიპისაა ანუ არა ხორციელი. ხშირად ის აღწერილია, როგორც ზებუნებრივი ქმნილება.
არა არ მინდა წარსული.. მე ფერია ვარ და მომავლისკენ უნდა ვიფრინო..
არაა აუცილებელი ფერიასავით ფრთები გქონდეს მთავარია სულით იყო ....
წავალ და... ჩემს შემდეგ იქნება ზამთარი. ვინ დათვლის უჩემოდ, უშენო თარიღებს... ოდესღაც ოცნების ფერებით გამთბარი, წავალ და სიცოცხლის სიყვარულს წავიღებ.
მე მჯერა რომ ყველას გვყავს ჩვენი ფერიები არა ჯადოსნური ჯოხებით არამედ დიდი გულით... ღამე ძილში რომ გვკოცნიან და გვიცავენ....
ახლა მინდა ჩემს დამოკიდებულებაზე გითხრათ ფერების მიმართ..და შემდეგ ის რაც ყველაზე ძალიან მიყვარს
წითელი...
სხვისი არ ვიცი და ჩემში წითელი არც ისე კარგ გრძნობას აღძრავს არ მიყვარს წითელი ტანსაცმელი წითელი პომადა და საერთოდ არაფერი... წითელი მხოლოდ ახალ წელს მიყვარს რაღაც მაშინ მოაქვს ჩემამდე სიხარული.. წითელი სისხლის ფერია რომლისაც პატარაობიდანვე მეშინოდა... მაღიზიანებს....
ყვითელი..
ყვითელი მზის ფერია მე მზე მაცოცხლებს... მზე ჩემს გულს ანათებს...მიყვარს ეს ფერი
მწვანე..
არ მიყვარს ეს ფერი ჩემთვის ერთფეროვნებაა რომელსაც ირგვლივ ვხედავ მითუმეტეს გაზაფხულზე და ზაფხულზე...მე კი ერთფეროვნება არ მიყვარს...მაგრამ მწვანე შავრვლები მომწონს
ლურჯი
ლურჯი ჩემთვის უბრალოდ ის ფერია რომლისთვისაც ყურადღება არასდროს მიმიქცევია რასაც ვერ ვიტყვი ცისფერზე...ახლა დავფიქრდი და იმის მიუხედავად რომ მკვეთრი ფერია ჩემთვის არაფერს ნიშნავს მხოლოდ ლურჯის ღია ტონალობას ვანიჭებ უპირატესობას თუმცა უნდა ვაღიარო რომ ძალიან ელეგანტური ფერია
შავი
სიამოვნე]ჳთ ვატარებ ზოგჯერ შავ ტანსაცმელსაც ჩემთვის ელეგანტური ფერია მაგრამ ცუდ განცდებთანაა დაკავშირებული ამიტომ ამ ბოლოდროს თავს ვიკავებ შავის ჩაცმისგან...
ვარდისფერი...
ეს ფერი მაცოცხლებს... :)))
თეთრი
უბრალოდ მიყვარს....
ბოლოს კი ლექსი მინდა გაჩუქოთ გალაქტიონს მხოლოდ დახვეწილი გემოვნების ადამიანი გაიგებს ლურჯა ცხენები
როგორც ნისლის ნამქერი, ჩამავალ მზით ნაფერი, ელვარებდა ნაპირი სამუდამო მხარეში! არ ჩანდა შენაპირი, ვერ ვნახე ვერაფერი, ცივ და მიუსაფარი მდუმარების გარეშე. მდუმარების გარეშე და სიცივის თარეშში სამუდამო მხარეში მხოლოდ სიმწუხარეა! ცეცხლი არ კრთის თვალებში, წევხარ ცივ სამარეში, წევხარ ცივ სამარეში და არც სულს უხარია.
შეშლილი სახეების ჩონჩხიანი ტყეებით უსულდგმულო დღეები რბიან, მიიჩქარიან! სიზმარიან ჩვენებით – ჩემი ლურჯა ცხენებით ჩემთან მოესვენებით! ყველანი აქ არიან! იჩქარიან წამები, მე კი არ მენანება: ცრემლით არ ინამება სამუდამო ბალიში გაქრა ვნება-წამება, როგორც ღამის ზმანება, ვით სულის ხმოვანება ლოცვის სიმხურვალეში. ვით ცეცხლის ხეტიალი, როგორც ბედის ტრიალი, ჩქარი გრგვინვა-გრიალით ჰქრიან ლურჯა ცხენები! ყვავილნი არ არიან, არც შვება-სიზმარია! ახლა კი სამარეა შენი განსასვენები! რომელი სცნობს შენს სახეს, ან ვინ იტყვის, შენს სახელს? ვინ გაიგებს შენს ძახილს, ძახილს ვინ დაიჯერებს? ვერავინ განუგეშებს საოცრების უბეში, სძინავთ ბნელ ხვეულებში გამოუცნობ ქიმერებს! მხოლოდ შუქთა კამარა ვერაფერმა დაფარა: მშრალ რიცხვების ამარა უდაბნოში ღელდება! შეშლილი სახეების ჩონჩხიანი ტყეებით უსულდგმულო დღეები ჩნდება და ქვესკნელდება. მხოლოდ ნისლის თარეშში, სამუდამო მხარეში, ზევით თუ სამარეში, წყევლით შენაჩვენები, როგორც ზღვის ხეტიალი, როგორც ბედის ტრიალი, ჩქარი გრგვინვა-გრიალით ჰქრიან ლურჯა ცხენები!
