დილიდან თოვდა, შუადღისკენ უფრო იმატა. არა მგონია, ამ ცხოვრებას თავი მოებას. ვინც ახლა ჩემზე ჭორაობენ, ერთი იმათიც… ეს სტროფი ასე ბოლოვდება - ამაოება.
დღეს ერთი მაგრად გამოვთვრები, ალბათ ღორივით, დავწვები მერე იატაკზე, მიყვარს მტვრის სუნი, საკუთარ სისხლს რომ არ წავბილწავ - ორჯერ ორია, ჰოდა, ალერსზე უარს ვამბობ, წადი, ფისუნი.
დავრჩები მარტო, სიმარტოვე ლურჯი ფერია, ერთი სული მაქვს, ერთი ვარ და ერთს ვეფერები. საითაც გინდა გაიხედე - არაფერია. ყველაფერია - მხოლოდ მისი ბედნიერება.
შუადღით თოვდა, საღამოსკენ უფრო იმატა. წელს უჩვეულოდ ცივი ხელი ჰქონდა ნოემბერს. მე სიცოცხლეში მიმატოვეს, ჩანს, გამიმართლა, საზიზღრობაა, რომ კვდები და მერე გტოვებენ.
