ესე ერთმანეთი ფერებაში გავიდა ერთი კვირა.მე და სანდრო ძალიან ბედნიერები ვიყავით.მაგრამ ღმერთმა არ გვაცადა.დღეს სანდრო ვარჯიშზე წავიდა,საშინელი ამინდი იყოო მაისის თვეში ესეთი საშინელი წვიმა.თითქოს ცაც გრძნობდა რა უნდა მომხდარიყო.მე ამ ბოლო დროს თავს ცუდად ვგრძნობდი გულის რევა,გონების დაკარგვა და ასე შემდეგ.გადავწყვიტე ჩემს ეჭვებში დავრწმუნებულიყავი და ტესტრი ჩავიტარე პირველ ცდაზე დადებითი პასუხი მიჩვენა თავიდან არ მჯეროდა ამიტომ კიდევ ვცადე და იგივე პასუხი. აი ვერც კი აგიღწერთ თუ როგორი ბედნიერი ვიყავი,ერთი სული მქონდა სანდროსთვის მეთქვა რომ მალე პატარა გვეყოლებოდა...მაგრამ განგებამ ეს სიხარული ჩაგვამწარა. უკვე ძალიან გვიანი იყო სანდრო იგვიანებდა და ამიტომ გადავწყვიტე დამერეკა.უშედეგოდ არავინ არ იღებდა ამაზე ავნერვიულდი და მოსვენება დავკარგე... სანდრო გვიანი იყო ბიჭები ბარში ვიყავით და ცოტა ნასვამი ვიყავი.საშინელი ამინდი იყო გზებზეც ჭირდა მოძრაობა.ვცდილობდი პატრულს არ შევემჩნიე და ნელა დამყავდა მანქანა უკვე ჩვენ უბანთან ვუხვევდი რომ იქედან ორი შავი ჯიპი მოდიოდა დიდი სისწრაფით და უცბად ყველაფერი გაშავდა...! ნინი აღარ შემეძლო უკვე მოთმენა აღარ ვიცოდი რა მეღონა.უცბად კი ტელეფონი აწკრიალდა უცხო ნომერი იყო მაგრამ ავიღე -გისმენთ -ნინი შავიძე ხართ -დიახ მე ვარ -თქვენ სანდრო გერსამიას მეუღლე ხართ ხომ ? -რა ხდება ?! სანდროს რამე დაემართა -გთხოვთ ცენტარულ საავადმყოფოში მობრძანდეთ ყველაფერს აქ აგიხსნით ცუდად გავხდი არ შემეძლო იმაზე ფიქრი რომ სანდრო ცუდად იყოო.სწრაფად ჩავიცვი და საავდმყოფოში წავედი.იქ უკვე დამხვდნენ სანდრო მშობლები როდესაც ოფიცერი დავინახე მისკენ წავედი და კითხვები დავაყარე -ოფიცერო რა ხდება ? რა ჭირს ჩემ ქმარს? -თქვენი მეოღლე ავარიაში მოყვა დანარჩენს კი ექიმბეი გეტყვიან პირველივე ექთანს მივვარდი -სანდრო გერსამიას ექიმი სადააა-ნერვიულობისგან ვყვიროდი -ქალბატონო დაწყნარდით მე ვარ-უკნიდან მომესმა მმაკაცის ხმა -მითხარით რა სჭირ სანდროს? -სანდროს ეხლა ოპერაცის გავუკეთებთ მანამდე კი ვერსაფერს ვერ გეტყვით -შეიძლება...-ვეღარ გავაგრძელე -არ ვიცით ვერ გეტყვირ ეხლა კი მაპატიეთ ჩავიკეცე აღაფერი მინდოდა სანდროს გარეშე.მხოლოდ ჩემი პატარა მაზლევდა ბრძოლის სურვილს მას მამა სჭირდებოდა სულ მინდოდა რომ ჩემ შვილს ჰქონოდა მშობლების სიყვარული რომელიც მე ასე მაკკლა... დრო ძალიან ნელკა გადიოდა ექიმი აღარადა აღარ გამოდიოდა.უკვე სამი საათი გავიდა.სანდროს მშობლები მაწყნარებდნენ მაგარმ მე მხოლოდ სანდრო კარგად ყოფნა თუ დამაწყნარებდა.და აი ექიმიც გამოცნდა -ექიმო სანდრო როგორაა? -სანდრო კარგადაა ძლიერი ბიჭია ეხლა პალატაში გადავიყვანთ და ერთ საათში გონს მოვა სანდრო პალატაში გადაიყვანეს მას გვერდიდან არ ვცილდებოდი ეს ერთი საათი საუკნუდე მომეჩვენა.სანდრომ თვალები გაახილა -სანნ -სად ვარ? -სააავადმყოფოში -და შენ ვინ ხარ ?-ამ სიტყვებზე კი გავშეშდი!
