ნაწილი 2 მეორე დღეს ნია ჩვეულებრივზე გვიან ადგა.2–ის ნახევარზე.ნიამ მობილურზე ნახა რომ უცხო ზარები იყო შემოსული ვიღაცას 4–ჯერ დაურეკავს.ნია მთელი დღე ელოდა ლევანის გამოჩენას.სულ ფანჯარაში იყუებოდა მაგრამ არ დაუნახავს.საღამოს 7 საათზე ნიას ოთახის კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა.ნიამ კარი სიხარულით გააღო ლევანი იქნებაო მაგრა ვიღაც უცხო ბიჭი იყო. ბიჭი–თქვენ ნია სიხარულიძე ხართ? ნია–დიახ?! რა მოხდა? ბიჭი–ყვავილებია თქვენს სახელზე. ბიჭმა ულამაზესი თეთრი,წითელი და შავი ვარდები მიაწოდა ნიას. ნია–ვინ გამომიგზავნა? ბიჭი–არ მაქვს უფლება გითხრათ,ვფიქრობ წერილში ეწერება ნიამ გამოართვა თაიგული და ბიჭს კარები მიუხურა.ამოიღო წერილი და წაიკითხა: „ ნია ალბათ გაინტერესებს ვინ გამოგიგზავნა და ჩემი აზრით ხვდები.მოდი დღეს ჩამოდი კაფეში 8–ის ნახევარზე და გაიგებ ვინ ვარ ნია მოემზადა და ჩავიდა.იქ ლევანი დახვდა.შეატყო რომ ნერვიულობდა.ნია მივიდა ლევანთან და კითხა: თაიგული შენ გამომიგზავნე? ლევანი– ხო ოგეწონა? :) ნია–კი მაგრამ ვერ გამიგია რას ნიშნავს ეს? ლევანი– იცი ვფიქრობ რომ მოახერხე სანდროს დავიწყება და თუ ასეა მაშინ რატომ არ... ნიამ შეაწყვეტინა. ნია– რას ქვია დავივიწყე?სანდროს ვერასდროს დავივიწყებ იცი რატომ?იმიტომ რომ არაფერს მატყუებს. ლევანი– მერე ე რა მოგატყუე? ნია– რა? ყველაფერი... შენ არც და გყავს და შესაბამისად არც სანდროს ლოვეა შენი და... ლევანი დაიბნა.–ვინ გითხრა? ნია– რა მნიშვნელობა აქვს? ლევანი– დიდი. ნია– კარგი გუშინ ღამე სანდროს ვკითხე შენზე იცნობთქო? კიო მითხრა ჩემი ძმაკაციაო.მერე ვკითხე მაგის დასთქო? მიპასუხა და არ ყავსო.... იცრუა ნიამ.უბრალოდ არ უნდოდა ეღიარებინა რომ დილას ადრე მასზე კითხულობდა ფეისბუქზე და ნახა რო დედისერთაა. ლევანი–მაპატიე მაგრამ... ნია გაიქცა.ლევანი არც გაკიდებია იცოდა ვერაფერს იზამდა ხოდა დარჩა.ერთი კვირა არც უნახავთ ერთმანეთი.ნიას თითქმის სულ ეძინა.კვირას ზარმა გააღვიძა : ვინ ჯანდაბა ხარ? იყვირა ნიამ. უკაცრავად თუ შეიძლება კარი გამიღეთ–იყო პასუხი.ნიამ კარი გაუღო და ვიღაცამ წერილი გაუწოდა.ნიამ გამოგლიჯა ხელიდან წერილი და დაეხეთქა საწოლზე.გახსნა კონვერტი და თან ბრაზობდა: ერთი რომელი საუკუნეა იცის? რა დროს წერილებია მობილური რისთვის არსებობს ან სკუპე :@. მერე ნია დამშვიდდა და კითხვა დაიწყო: "ნია არ ვიცი გითხრა თუ არა ვინ ვარ, იცი უბრალოდ მიყვარხარ" ნია გაბრაზდა "ვითომ არ ვიცი ვინც ხარ" კაფეში ჩავიდა და ლევანს ეცა: ეს ნაგლეჯები შენთვის დაიტოვე მე არ მიყვარხარ" ლევანი გაშტერდა წერილი წაიკითხა და გადაიხარხარა: ეს ჩემი მოწერილი არაა და ვინ გითხრა რომ მიყვარხარ? ნია პირდაფჩენილი იდგა: გეყო ხუმრობები დავიღალე–არ დაიბნა ნია. ლევანი–არა მართლა ჩემ თავს ვფიცავარ რომ მე არ მომიწერია.ნია გაწითლდა და გავიდა.ლევანი ჯერ კიდევ იცინოდა.ნია სახლში ავარდა.ცრემლები ღაპაღუპით მოსდიოდა თვალებიდან.თავის თავზე ბრაზობდა.მერე უცებ დაფიქრდა ნეტა ვინ გამოუგზავნიდა იმ წერილს თავიდან სანდრო ეგონა მაგრამ სანდრო იმდენად უხეში იყო რომ ვერც იფიქრებდა.მერე ეზოში რომ ჩამოვიდა ესემესი მოუვიდა: "შენთან ძალიან ახლოს ვარ მიმოიხედე" ნიამ გაიხედა და იქ ბევრნი იდგნენ მობილური ორს ეჭირა ხელსი მათთან მივიდა პირველმა არც შეხედა მეორემ კი არც აწვალა უთხრა ჩემი მესიჯი მიიღეო?!გოგომ თავი დაუქნია მერე კითხა: ნია– რო არ გიცნობ? ბიჭი–მერე რა?.. მე 3 კვირაა გიყურებ და მომეწონე... კი არადა შემიყვარდი. ნია– მე არ გიცნობ და არ მიყვარხარ. ნია დაფიქრდა და მიხვდა რომ შეეძლო ლევანისთვის სამაგიეროს გადახდა და ბიჭს უთხრა: ნია– რა გქვია? მეც მომეწონე ბიჭი–გიორგი ნია–გიო ? მე ნია გიო–ვიცი ნიას გაეცინა უცებ ლევანი გამოჩნდა და მათკენ წამოვიდა. ნია ბიჭს ჩაეხუტა.ბიჭი გაგიჟდა ლევანი გაბრუდა.ნიამ სასწრაფოდ მოიშორა ბიჭი და ნომერში ავიდა. ნია 2 დღე ისევ ჩაიკეტა ბოლოს აღარც ჭამდა დეპრესიაში იყო.ლევანიმ გაიგო ეს ამბავი,გიომაც და ორივემ გადაწყვიტეს რომ მისულიყვნენ ნიასთნ.ნომერთან ერთმანეთს შეხვდნენ.ლევანი– აქ რა აკეთებ? გიო– ნიასთან მივდივარ ლევანიმ მწარედ გაიცინა. ლევანი– დაბრუნდი მე მივხედავ ნიას გიო– არა შენ დაბრუნდი ლევანი– ნიასთვის არაფერს წარმოადგენ წადი გიო– არც შენ ლევანი– მე მეგობარი ვარ გიო– მეც ლევანი წყობიდან გამოვიდა.გიოს მშვიდმა საუბარმა დაღალა ნიამ გაიგო უცებ ლევანის ყვირილი "გაეთრიე" და მიხვდა რაც შეიძლება მომხდარიყო ხოდა ძლივსძლივობით წამოდგა და ბიჭებს დაუძახა მაგრა ლევანს აღარაფერი ესმოდა.თავში სისხლი აუვარდა,თვალები ჩაუწითლდა და გიოს მივარდა,ერთმანეთს გამეტებით ურტყამდნენ,ცხადი იყო ლევანი აჯობებდა.ორივეს ზედა შემოეფლითა.ნია გარეთ გამოვიდა და ბიჭები გააჩერა.გიო ცუდად იყო ძალიან და საავადმყოფოში გააგზავნეს ლევანი კი ნიამ შეიყვანა ოთახში.ნია დასისხლიანებული ადგილები მოწმინდა ლევანის და ამოიოხრა.ლევანმა წყნარად გახედა. თაფლისფერ თვალებში დიდი გრძნობა იმალებოდა..ნია ცუდად იყო და დაწვა. ლევანი– ნია ჭამე. ნია– არ მშია ლევანი– 2 დღეა მშიერი ხარ.გთხოვ ჩემი ხათრით. ნიამ ხაჭაპური აიღო. ნია– რატომ იჩხუბეთ? ლევანიმ არ უპასუხა. ნიამ კითხვა გაუმეორა.ლევანიმ ნერვიულად ჩაახველა და დაიწყო: იმ დღეს როცა შენ გაიგე რომ და არ მყავდა,და გაიქეცი ჩემს გამოკიდებას აზრი არ ექნებოდა.მერე წერილი მიიღე გიოსგან მე გეგონე და მითხარი რომ არ გიყვარვარ.როცა გაიგე რომ გიო იყო წერილის ავტორი ჩაეხუტე და ამის მერე როგორ არ მეეჭვიანა გიოზე?! თან არ გეწყინოს მაგრამ არ მეგონა ეგეთი გემოვნება თუ გქონდა. ნია აქამდე ჩუმად ჭამდა მერე კი უნდოდა რაღაც ეთქვა მაგრამ დაღლილი იყო და ჩაეძინა.ლევანიმ ხელზე აკოცა,საბანი გადააფარა და ჩუმად გავიდა...
