ერთი მოთხრობა მინდა შემოგთავაზოთ და იმედია მოგეწონებათ…
ჩემი გარდაცვალების ათი წლისთავი ხდება, თუმცა ამ ბარათს იმიტომ არ ვწერ, რომ საიქიო ცხოვრებაზე გიამბოთ. ჩემი დიდი სიყვარულის ისტორიას მოვყვები, რათა იცოდეთ, რომ ადამიანთან ერთად სიყვარული არ კვდება… ზამთარში
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ჩემს ცრემლიან თვალებს ხელით ეხები გინდა ,რომ შენს გამო ჩამოვარდნილი ცრემლები მომწმინდო.თითქოს ამით გინდა,რომ დამალო შენი საქციელი. მაგრამ მე მარტო ერთი მახსოვს ის რაც შენ გააკეთე.ბევრჯერ მიტირია შენთვის,თუმცა არაუშავს ეს ცრემლები ხომ იმ სიყვარულის ერთადერთი საჩუქარი იყო რომელიც დამრჩა. ძნელია განცდა იმის რაც მოხდა არ მრჩება არაფერი ტკივილის გარდა მაგრამ ვცდილობ რეალობას დავუბრუნდე და ამით სიძულვილთან სულ უფრო ახლოს მივდივარ....სანამ ძალა მაქვს, სანამ გული ძგერს ,სანამ შანსი ჯერ კიდევ ბევრი მაქვს და მეც მიზანი ერთადერთი მაქვს
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ისევ სიმარტოვე, ისევ შენზე ფიქრები იცი? მომენატრე მარა სად ხარ შენ არ ვიცი. მენატრები თან ძალიან მაგრად, იცი ჩვენ მომავლისკენ რომ ვიხედები ძალიან დიდ სინათლეს ვხედავ, აი ვზივარ და ვუყურებ მთვარეს ვფიქრობ, რამე თუ ადარდებს მთვარეს? ალბათ მისი მოვალეობა მხოლოდ ღამე გამოჩენა და მეტი არაფერი, ისეე ცოტა არ იყოს მგავს რაღაცაშიც, ჰმმ არა არა მე უკვე მასეთი არ ვარ მე უკვე ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცოცხლობ და თან ვაარ ბედნიერი ძალიან ბედნიერი, ადრე?, ეჰ ადრე სულ სხვა ვიყავი, ისე დღესაც მეძახის თავისკენ
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
კარებზე გაბმულმა ზარმა გამოაფხიზლა.ვერ მიხვდა რა რეკავდა.ჯერ მაღვიძარა გამორთო,შემდეგ ტელეფონი აიღო და როცა ყურმილში ზუმერი გაგონა,მაშინ მიხვდა,რომ კარებზე ვიღაც იყო.ძლივს აათრია სხეული ლოგინიდან.შორტები ხელის ფათურით მონახა სკამზე,ჩაიცვა და შემოსასვლელისკენ წავიდა.შუქი,რომ აანთო,სინათლემ თვალი მოსჭრა,მაგრამ მხოლოდ წამით.კედელზე ჩამოკიდებულ საათს შეხედა,საათი 5-ს უჩვენებდა.ერთი გაიფიქრა:”ვინ უნდა იყოს ამ შუაღამისასო” და "გლაზოკში” გაიხედა.უცებ მოშროდა კარებს,თვალები დახუჭა და ისევ გაახილა.შემდეგ ხელზე იჩქმიტა და ისევ გაიხედა.საჩქაროდ გააღო კარები და უკან დაიხია.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
მესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწყლეს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი საღამო იყო, მარიცა გიგაური თავს შეუძლოდ გრძნობდა, მან უარი თქვა ფეხით გოგოებთან ერთად გასეირნებაზე, ტაქსი გააჩერა და მძღოლს სახლის მისამართი უთხრა... მანქანა დაიძრა, თუმცა მალე გაჩერდა და უკან ორივე კარი გაიღო, მარიცას ბიჭები მიუსხდნენ. გოგო გაოგნებისგან ხმას ვერ იღებდა, შეშინებული თვალებით შეხედა მძღოლს, შემდეგ ბიჭებს... გონს მხოლოდ მაშინ მოეგო, როცა წინა კარი გაიღო და ნაცნობი პიროვნება დაინახა... - სად მივდივართ?
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
მეორე დღეს ნია ჩვეულებრივზე გვიან ადგა.2–ის ნახევარზე.ნიამ მობილურზე ნახა რომ უცხო ზარები იყო შემოსული ვიღაცას 4–ჯერ დაურეკავს.ნია მთელი დღე ელოდა ლევანის გამოჩენას.სულ ფანჯარაში იყუებოდა მაგრამ არ დაუნახავს.საღამოს 7 საათზე ნიას ოთახის კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა.ნიამ კარი სიხარულით გააღო ლევანი იქნებაო მაგრა ვიღაც უცხო ბიჭი იყო. ბიჭი–თქვენ ნია სიხარულიძე ხართ? ნია–დიახ?! რა მოხდა? ბიჭი–ყვავილებია თქვენს სახელზე.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
არსებობენ ადამიანები და შეხედულებები ამ ადამიანებზე, შეხედულებები და არა შეხედულება, როგორც წესი ეს ისევე არ ემთხვევა ერთმანეთს, როგორც დრო დედამიწის სხვადასხვა წერტილში.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
- ალო - ... - ალო - ... - გისმენთ! - ... - ჩაგიწყდა ხმა! - რატომ ასე უხეშად? - რომელი ხარ? - ამას რა მნიშვნელობა აქვს? - აუ, დეგენერატი ხარ ვიღაცა, აქ მეტი აღარ დარეკო!
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
რომანტიკული ისტორია ჩვეულებრივი არასდროსაა, ამიტომაცაა რომანტიკული და არა სხვაგვარი. მაგრამ ზოგი ამბავი ისეთია, რომ თაობების გონებასა და
წარმოსახვაში დაიბუდებს ხოლმე. გავიხსენოთ, ან გავეცნოთ გასული საუკუნის რამდენიმე ასეთ შთამბეჭდავ ისტორიას:
არისტოტელე ონასისი და ჟაკლინ კენედი შეუდარებელი ჟაკლინ კენედი და ოდიოზური მაჩო, იმ დროის ერთ-ერთი ყველაზე მდიდარი ადამიანი მსოფლიოში. რომანს, რომელიც მართლმადიდებლური წესით შესრულებული ჯვრისწერით დასრულდა, ძნელად უწოდებდით დიდ სიყვარულს – ორივეს თავისებური ანგარება ამოძრავებდა. ჟაკლინმა ქორწილის დასრულებისთანავე 3 მილიონი დოლარი , ბერძენმა მაგნატმა კი - საუკუნის ერთ-ერთი საუკეთესო ქალი და ამაღლებული რეიტინგი მიიღო. იმ ყურადღების ღირსი, რომლითაც ამ ორს მსოფლიო თვალყურს ადევნებდა, იშვიათად თუ ვინმე გამხდარა გასული საუკუნის წყვილებში.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ბოლოს სულ ბოლოს ქალის კივილი გაიგონა...-`ვაიმე დედა~-დაიწერა ბაგეზე. თვალები ძვლივს გაახილა... ...უცნობი კედლები_მოთეთრო-მონაცრისფრო. `სადა ვარ?~_გაიფიქრა... ფიქრი არ დააცალეს თეთრ ხალათიანმა ექიმებმა. _თვალები გაახილა! ცოცხალია... ცოცხალი! _გადარჩა?
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ჩემი გარდაცვალების ათი წლისთავი ხდება, თუმცა ამ ბარათს იმიტომ არ ვწერ, რომ საიქიო ცხოვრებაზე გიამბოთ. ჩემი დიდი სიყვარულის ისტორიას მოვყვები, რათა იცოდეთ, რომ ადამიანთან ერთად სიყვარული არ კვდება... ზამთარში გავიცანი. თბილისისთვის უჩვეულოდ სუსხიან საღამოს, როცა ძველ მეგობრებთან ერთად ახალ წელს ვხვდებოდით... ქმარს ახალი გაშორებული ვიყავი... შვილი ძალიან მინდოდა, მაგრამ არ გვეყოლა, მეგონა, განშორების მიზეზიც ეს იყო... იმ საღამოს კი მივხვდი, რომ თურმე ამ შეხვედრისთვის ვემზადებოდი.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა