მე მომენატრა ის სურნელება შენს მანდილს რომ სდევს გამოუთქმელი ის ცის მშვენება სამყაროს ნათელს, სიცოცხლეს რომ ჰფენს. განა ოდესმე არ მყვარებია და მეყვარება კიდევაც ბევრი მაგრამ არცერთი არ გმსგავსებია შენ ხარ ნატიფი უცხო და ბრძენი ნატვრით ავსილი მოლოდინს ვჭედავ და უსასრულო ცისკრის ჰანგები არც მთვარეა და ვეღარც მზეს ვხედავ აუღწერელად მე ვეწამები. დღეებ მიდის ბრუნავს და ბორგავს მორევი მითრევს,მე არ ვჩერდები მარტოობისგან ეს სული ოხრავს არ მაქვს უფლება,არ ვითანგები თუ ეს სიცოცხლე ასე მძიმეა მსუბუქი სულით ვფრინავ მიწაზე. წრფელი სიკეთე ის სამიზნეა, რისთვისაც გავჩნდი დედამიწაზე
