-ჩემი მარიიიიიიიი-მოვიდა ჩამეხუტა თოკა და წავიდა სადღაც...
იმ დღეს დაძინება არ მინდოდა.. რო მახსენდებოდა ნიკას ამბავი ტანში ჟრუანტელი მივლიდა, მეღიმებოდა და ისევ თავიდან ვიხსენებდი... უკვე ღამმის 1 საათი იქნებოდა რო ვიღაცამ დარეკა.. მე რათქმაუნდა არ მეძინა.
-ბატონოოო...
-ჩამი უცნაური გოგო არ გძინავს???
-ვერ ვიძინებ და რატო ვარ უცნაური?
-აბა რა დაგემართა? რატო არ მპასუხობდი? რატო გამირბოდი?
-არ მკითხო ეგ. უბრალოდ რაც მთავარია ეხლა ყველაფერი შეიცვალა.
-მარ არ მეხერხება რაიმეს დამალვა. ვიცი ნუცამ მითხრა რო გაგიგია ანუკას ამბავი. მარ ეგ არაა ჩემი შეყვარებული. ეგ თვითონ გონია რო მიყვარს.
 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა

-სალი როგორ მოგეწონა სკოლა? -დეეე, სკოლა კარგია მაგრამ ზოგი ტიროდა, ზოგიც წუწუნებდა და რატომ? -ალბათ იმიტომ, რომ მიჩვეულები არ არიან..კაი ეხლა წამოდი ჭამე! -ეხლავე მოვალ დედიკო ხელს დავიბან.. *** სალომე თანდათან იზრდებოდა, გადადიოდა კლასიდან-კლასში.იგი ყოველთვის მომზადებული და ლამაზი გოგონა იყო.. ის ხვდებოდა, რომ ბუნებამ საუცხოო სილამაზით დაასაჩუქრა... *** აი, დადგა პირველი სექტემბერი, როდესაც ბავშვები ჟრიამულით მიიჩქაროდბენ სკოლაში. -ვაა, გიო როგორ ხარ? როგორ შეცვლილხარ ბიჭო... -რას ვიზამთ სალო უკვე მეათე კლასში ვართ, დრო მალე გადის და ჩვენც ვიცვლებით.. შენ როგორ ხარ?:) -მეც კარგად ვარ...როგორ გაატარე ზაფხული? -აი, იკაც მოსულაა.. რავა ხარ იკუშ? -კარგად თქვენ როგორ ხართ ბავშვებო? -"ჩვენც კარგად!" -უპასუხა გიომ! - ბიჭო შენი შეყვარებული სადაა? -ნათია? არ ვიცი ეე. გუშინ ველაპარაკე და ასე
 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა

ძნელია. როცა გრძნობ, რომ ამ სამყაროში არავისთვის არაფერი ხარ და არავის ჭირდები და,რომ ყველას მხოლოდ ეცოდები.მათ შორის იყო სეილიც,გოგონა,რომელიც ულამაზობის გამო იტანჯებოდა ... მას როგორც გოგოს ვერავინ ამჩნევდა,არავის უყვარდა,თუმცა ძალიან ბევრი მეგობარი ყავდა.ყოველთვის აძლევდა მათ რჩევებს,მას კი არავი ეკითხებოდა როგორ იყო ?! რა ჩირდებოდა?! ან რა უჭირდა?!...სეილი 17ის იყო და სკოლას წელს ამთავრებდა.ყველა ბანკეტისთვის ემზადებოდა.აქ უკვე სეილისთვის აზრი აგარ უკითხავთ .. რა რჩევა უნდა მიეცა სილამაზესთან დაკავშირებით მახინჯ გოგონას?! ამ პერიოდში სეილი ძალიან განიცდიდა სიმარტოვეს... ერთ საღამოს პარკში სეირნობდა.იქ იყვნენ ფოტოგრაფებიც,რომლებიც ფოტო მოდელებს ფოტოებს უგებდნენ.სეილიმ შემთხვევით იმ დროს გაიარა,როდესაც ერთ–ერთ მოდელს ფოტოს უგებდნენ და ფოტოშიც დაფიქსირდა.ფოტოგრაფმა ჯერ ფოტოს შეხედა შემდეგ სეილის.რატომგაც გადაწყვიტა,რომ ამ ერთი შეხედვით მახინჯი გოგონას
 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა

ქალაქს წვიმის სუნი აქვს, ჰარი. ასეთ ამინდებში უფრო მიმძაფრდება სიკვდილზე ფიქრი. უკვე მერამდენედ ვწერ ჩემი ცხოვრების შესაძლო ფინალს და ვხვდები. რომ ყოველი მცდელობა. რაღაც დავასრულო, უსასრულობაში გადადის.
 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა

 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა

შევედი თუ არა კლასში ერთი უცნო გოგოს გარდა ვერავინ დავინახე. გამიკვირდა მას პირველად ვხედავდი. პატარა ტანის გოგო იყო, შავი თმებითა და თაფლისფერი თვალებით. 
შევტრიალდი და ბოლოში გავედი ჩემი ადგილის დასაკავებლად. ჩანთა დავდე ტუ არა გოგონას მივუახლოვდი და გამოლაპარაკება დავაპირე.
-გამარჯობა.შენ ახალი ხარ?-გოგონა შემოტრიალდა თავისი თაპლისპერი თვალები მომაპყრო და მშვიდად მიპასუხა.
-გაგიმარჯოს. ხო ახალი ვარ. მე თამთა მქვია შენ?-მე არ დავიბენი და სწრაფად ვუპასუხე.
-ლიზი... სასიამოვნოა...-გავუღიმე და მანაც პასუხად გამიღიმა. შევამჩნიე მერხზე პროექტი ედო და სწრაფად ვკითხე.-ეს შენი პროექტია? 
-ხო ჩემია, როგორც კი გავეცანი გეოგრაფიის მასწავლებელს, იმწუთას დავალება ჩამანიშნია, აუცილებლად მომიტანეო-თქვა და გაეცინა.
-მერე სანამ მარტო ვართ და დაფა თავისუფალია გავაკრათ თორე მერე ხელში დაკავება მოგიწევს. დამიჯერე ჯობია გავაკრად ხელში ვერ დაიკავებ და ისე ვერ წაიკითხავ.
მე მარტო ვერ გავაკარი, თან ახალი ვარ არ ვიცოდი...-შეიშმუშნა თამთა.
-მე დაგეხმარები, მოდი.-ვუთხარი და პროექტი გავშალე. ზედ ულამაზესი ნახატები დავინახე. მართლაც ლამაზი იყო. პროექტი ულამაზეს ადგილებზე გვქონდა გასაკეტებელი. სურათები შეიძლებოდა ჩაგეკრათ მაგარმ მას ჩახატული ჰქონდა.
-ეს შენ დახატე?
-ხო. ლამაზია?

 
  ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა