3 მარტი არის ჩვენთვის ყველასთვის უსაყვარლესი არსების დედის დღე... დედა ხომ ის ადამიანია რომელმაც თითოეულ ჩვენგანს სიცოცხლე გვაჩუქა...დღეს, 3 მარტს, საქართველოში დედის დღე აღინიშნება.ეს დღე ოფიციალურად დასვენების დღედაა გამოცხადებული.დედის დღე საქართველოს პირველმა პრეზიდენტმა ზვიად გამსახურდიამ დააწესა.პირველი პრეზიდენტის
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
მეტი გზა არ იყო, ისევ ღუმელით უნდა წასულიყვნენ იოლას. ნოემბერი რომ განახევრდა და ცივი წვიმები დაიწყო, თინამ მამას სოფელში წერილი მისწერა: "მამაჩემო, შენ გენაცვალე, იქნებ მანდ ვინმესთან ოთხი კუბამეტრი (ოთხი კუბმეტრი გიამ უკარნახა ) შეშა შეგვიგულო, შაბათს ან კვირას გია ჩამოვა, ფულსაც ჩამოიტანს და შეშას თვითონ წამოიღებს”. წერილი ჯერ სოფელშიც არ ეგონათ ჩასული, ერთ ღამეს, პირველის ნახევარზე, თინას მამა დაადგათ თავს, _ადექით, შვილებო, შეშა ჩამოვიტანე და მაჩვენეთ,სად ჩამოვცალოო. ლოგინში წამომჯდარმა თინამ ჭუჭყუნი დაიწყო: _ოო, ისევ შენ
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
რომელი საათია? დიდი დრო გასულა,მე კი ისევ ,,რაღაცნაირად" ვარ,მეწერინება და ძალიან მეზარება... თან უკვე ხუთი საათი დაიწყო,რაღაც ემოციებს ვუფრთხი თუ მეც არვიცი... ნინო ქათამაძის ,,ქუჩაში ერხელ" მგონი უკვე ყველა უჯრედამდე გამიჯდა...რატომღაც ამ ღამის გათენება მინდა და ამ მუსიკის სმენა,დაუსრულებლად ,,.. ნუთუ სადღაც აქ არის შენი ლურჯი თვალები..."
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ეს კინო კი უნდა გადავიღო(არ დაიწყოთ ახლა ფილმიო და ეგეთები) კინო! კამერა აუცილებლად "ფეხზემობმული"(აი კადრი რომ "დახტის" ეგრე) და არავითარი მონტაჟი("პერებივკები" თორემ , ისე –კი)... თან აუცილებლად სამოყვარულო კამერით
პიანინოზე ნოტებია(კადრს აქედან გავშლი) და პატარა ათიოდე წლის გოგონას ხელებზე გადავალ.. კიდევ გაშლა... გოგონა უხმოდ ითვლის: 1 2. 1. 2 3 4. და 1.2.... გვერდზე ინნამასწი... ტაქტში აშკარა შეცდომა. ვითომ ხელში "ჩარტყმა" ინნამასწისგან ორი ღიმილი ეტიუდი თავიდან იწყება. ოთახის კუთხეში დედა(ჟურნალის თვალიერება არც შეუწყვეტია)
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
თოვლიან ბილიკს ნელა მიუყვება ფიფქებში გახვეული ივანე. სოფლის მიმდებარე ხევში უნდა ჩავიდეს და პატარა მღვიმის შესასვლელთან გუშინ დაგებული ხაფანგი ნახოს. მელიას დაჭერას ვარაუდობს, ადრეც დაუჭერია რამდენიმე და წელსაც მოუარა ნადირობის სურვილმა. საღამოვდება, გული სიამით უძგერს, რადგან ახალი წლის შემოლოცვის საღამოა. ჯერ შინ დაუშალეს და მერე მეზობლებმაც დასცინეს - რა დროს მელიაზე ნადირობააო?! არ უნდა წამოვსულიყავიო, თვითონაც ასე ფიქრობს შუა ხანს გადაცილებული კაცი, მაგრამ ვერ ჩერდება შინ, თოვლიანი ტყისა და ხევის თვალის შევლება უფრო უნდა, ვიდრე გაქუცული მელიას ტყავი, თუმცა ვერავის აგებინებს ამას. სხვა რამეზეც ფიქრობს, - კარგი იყო, ბიჭები ჩამოსულიყვნენ, მეტი სიხალისე გვექნებოდა ოჯახშიო, - ორი ცოლშვილიანი ვაჟი დედაქალაქში ცხოვრობს და ამჯერად ვერ მოახერხეს ჩამოსვლა, - კიდევ კარგი, გოგონა ჩამოვიდა და ის გაგვილამაზებს ახალწლის დღეებს მე და ჩემს მეუღლესო, - მაიკო სტუდენტია და საახალწლო არდადეგებზე სწვევია მშობლებს, - გავჩერებულიყავი შინ და მეცქირა ქალების ფუსფუსისთვის, რა დროს ტყე და ხევიაო, თავის თავზე ბრაზობს ივანე, მელია კიდეც რომ დამხვდეს გაბმული, გავუშვებ და იმ ხაფანგს სახლში წამოვათრევო.
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
ეს ცხოვრება სპექტაკლია,რომელიც სავსეა დრამატული,ტრაგიკული და ბედნიერი წუთებით.ყოველი ჩვენგანი ამ სპექტაკლის მთავარი გმირია....სპექტაკლის რეჟისორი კი უფალია.....უფალი რომელიც ალბათ ოპტიმისტურად აფასებს თითოეული მსახიობის მიერ დაშვებულ შეცდომას და ცდილობს კიდევ მისცეს შანსი....თუმცა ადამიანები ისეთი უსინდისოები ვართ,რომ ამ შანსს არასოდეს ვიყენებთ სა ზოგჯერ არც კი ვიფიქრდებით იმას რომ უფალმა მეორე შანსი მოგვცა დაშვებული შეცდომის გამოსასწორებლად,მაგრამ ამაოდ....შევცდებით,გული გვეტკინება და კვლავ უფალთან მივალთ დახმარების სათხოვნელად....ის კი არასოდეს მიგვატოვებს...ყოველთვის დაგვეხმარება....
ყურადღება ! ! ! სრულად წასაკითხათ დაჭირეთ სრულად ნახვა
